Ik ben Yves en werk bij het Advies- en Meldpunt van Veilig Thuis Utrecht. Ik krijg elke dag telefoontjes of mailtjes van mensen die zich zorgen maken over anderen of zelf in een onveilige situatie zitten. Zij hebben vermoedens van huiselijk geweld, kindermishandeling, verwaarlozing, misbruik of mensenhandel of hebben hier zelf mee te maken.
Onderstaand verhaal is een voorbeeld uit velen, waar ik in mijn werk mee te maken krijg.
Het is vrijdagmiddag. De telefoon gaat. Als ik opneem krijg ik Isaak aan de lijn. Hij vertelt dat hij een melding wil doen van seksueel misbruik. De hele week heeft hij zitten nadenken over de stap om met iemand te bellen. Hij wist niet goed wat hij moest doen en bij wie hij terecht kon. Hij zit met een probleem. Nou, eigenlijk, een vriend van hem heeft een probleem en daarom belt hij nu. Al snel is mij duidelijk dat er veel schaamte is, maar sommige dingen bespreek je niet via de telefoon.
Bij Veilig Thuis Utrecht, luisteren we breed naar wat er speelt bij de beller. Pas daarna bepalen we samen welke hulp er eventueel nodig is. In dit geval nodig ik Isaak bij ons op kantoor uit om verder te praten over wat er precies speelt. We spreken ruim een uur over die situatie van zijn vriend.
Isaak vertelt over wat hij heeft gehoord van zijn vriend over het seksueel misbruik. Hij wil zijn vriend graag helpen, maar door alle heftige verhalen is hij nu zelf ook getraumatiseerd. Secundair trauma noemen we dat. Dat komt voor bij hulpverleners, maar kan ook voorkomen bij mensen die heftige verhalen horen over geweld of misbruik. Isaak weet niet goed wat hij moet doen of waar hij terecht kan. Als iets je persoonlijk raakt, is het overzicht krijgen nog niet zo makkelijk.
Uit het gesprek blijkt dat een melding maken niet nodig is. Isaak kan heel goed zelf aan de slag om bij verschillende instanties voor zichzelf en zijn vriend hulp te zoeken. Naast het geven van praktische informatie sta ik ook náást Isaak. Ik luister naar zijn verhaal, denk mee en geef reflectie op zijn gevoel en zijn gedrag. Isaak geeft aan dat hij zich gehoord en gezien voelt. Na een uur bedankt hij mij voor het gesprek. Hij weet nu wat hij kan doen en loopt naar buiten.
Wat begon als een vraag om hulp en het willen doen van een melding vanwege de zorgen om zijn vriend, eindigt in een goed gesprek. Isaak vertrekt met overzicht, reflecties, steun en kracht die nodig zijn om op eigen benen om de zorgen aan te gaan. Het geweld kan zijn plek krijgen, verwerkt worden en hopelijk nooit meer terugkeren.
Yves Wolbers
medewerker Veilig Thuis Utrecht